Afgelopen woensdag was ik alweer de 33 weken gepasseerd. 33 weken zwanger! De tijd gaat alsnog vrij snel. Ene kant, vind ik dat helemaal niet erg, Ik kan niet wachten om ons mannetje te ontmoeten. Andere kant, vind ik het ook een beetje eng worden. De bevalling, de kraamweek. Hoe alles gaat verlopen ed.
That's said.
Nesteldrang is aan de orde. Huisje op orde krijgen, babyproof. Gelijk maar even wat spullen uitzoeken, kleding ed. Wat weg kan, kan weg. Is dat al gebeurd, voor ik daar dadelijk te tijd niet meer voor krijg met een newborn. Haha.
Ondanks dat de trap, voor deze keer eens leeg bleek. Blijkbaar de laatste 4-5 traptredes heb overzien (Niet eens uitgleed) en viel pal voorover. Met een engeltje op mijn schouder, kwam ik op de zakken met kleding terecht. (Stonden 2 to de trap, en een in mijn hand). In eerste instantie, geschrokken! Huilen! Op schaafwondjes op mijn benen na, dacht ik. Nergens last van!
Toch van spanning wat buikpijn gekregen. Poli gebeld, en doorverwezen naar het geboortecentrum. Ze wilde mij toch nog even zien. Formaliteit, met dit termijn en zo'n situatie. Wellicht iets inwendig, wel gebeurd. Waar ik geen weet van zou hebben op dit moment.
Vervoer gezocht, kindjes ondergebracht en hup naar het ziekenhuis. Melden bij de spoed, en mocht direct naar het geboortecentrum. Ze wisten dat ik zou komen, kamer 8 was gereserveerd.
Wij kregen uitleg, mocht nog even plassen. En hup 6 uur aan de CTG. 6 uur? Jup, dat was normaal na zo'n val. In de eerste paar uur had ik flink harde buiken, dit was ook te zien op het CTG apparaat.
Met Facebook en Netflix ging mijn tijd wel voorbij. Ik kreeg lunch, en kort daarna kwam er een arts met het echoapparaat. Echo was prima. Placenta zat nog mooi op zijn plek. Kindje doet het goed, hartje klopt mooi. Nog even een inwendige echo, om mijn baarmoederhalslengte te meten. Deze was nog steeds extra lang! Deze arts gaf aan, nog nooit zo'n lange te hebben gezien (Waarschijnlijk op dit termijn?). 5cm. Laatste keer bij de andere gyn 4,6?. Ach geen idee, hij is nog mooi lang! Geen ontsluiting od. Meneer lag wederom dwars.
Daarna mocht ik weer aan de CTG. Harde buiken waren aanzienlijk minder, buik was ook rustiger. Alleen baby schoot telkens onder de band uit, waardoor op een gegeven moment het alarm wel om de 10-15 minuten afging. (Ook bij hartslag boven 150, zo staat het apparaat ingesteld. Hartslag KAN mogelijk tot 160).
Avondeten gehad, en om rond half 8 zou ik naar huis mogen. Half 8 mocht de CTG af, en was het wachten op de arts. Deze kwam net na 8 uur. En aangezien mijn buik de laatste uren vrij rustig was, mocht ik naar huis!
Ik kreeg advies mee, waar op te letten. Komend 24 uur. Maar dat waren ook de signalen, waar ik sowieso op moet letten met dit termijn, Bloedverlies, vruchtwaterverlies, weeenactiviteit.
De verpleegkundige bracht mij met de rolstoel naar de uitgang, waar mijn vader stond te wachten met de auto.
Eindelijk thuis! Bijkomen van de schrik.
De nacht ging wat stroef. Spierpijn begon op te komen, vooral in mijn (boven)rug. benen, knieen. Dan maar even komende dagen wat rustiger aandoen.
Dinsdag aanstaande, de intake voor de kraamzorg! Spannend! Woensdag weer controle, bij de gynaecoloog. Met 34 weken zwangerschap. Ben benieuwd of ons mannetje nog goed gaat liggen, voor de bevalling, of blijft dwars liggen, haha.
Reactie plaatsen
Reacties