Vanochtend had ik onze 13 weken echo. Reuze spannend! Maar gezonde spanning.
Merk dat ik onbewust een beetje 'last' krijg van het verlies van Storm. Zeker nu wij richting het termijn gaan.
Storm is geboren met bijna 18 weken (op een half uur na).
Thuis. Hij bleek al eerder te zijn overleden. Later blijkt dat zowel mijn placenta als Storm passend is bij 13/14 weken.
Nu ben ik vandaag 14+1, dus dat vind ik wel even.. spannend.
Ze gaf aan dat ik altijd naar de vk mag bellen voor een extra controle, als de wachttijd tussen de echos wat lang duren is, en daardoor spanning gaat oplopen.
Maar ik probeer deze zwangerschap te vertrouwen op mijn lichaam. Soms moeilijk. Maar meestal gaat het mij wel goed af. Dit kindje groeit goed. Dit kindje staat los van Storm.
Dit kindje mag er zijn en ik wil genieten van deze momenten.
Een halfuur mogen staren naar ons kindje. Hartje gehoord. Zover ze konden meten, alles in orde.
Aangezien wij vorige zwangerschap een GUO hebben gehad, ging zij ervan uit dat het deze keer weer zou zijn. Maar omdat ik het ziekenhuis vermijd deze keer, ben ik aan het twijfelen.
20 weken echo in het echobureau (waar ik vandaag ook was) heel huiselijk en fijn. Of ziekenhuis.
Ze mocht geen geslacht bekend maken, dat gaf ze vantevoren aan. Maar ik dénk zelf iets gezien te hebben (ik had aangegeven dat wij het nu nog niet willen weten ivm gender reveal).
Spannend. Over 2 weken onze geslachtsecho en daarna op 12 juli onze gender reveal. Een maandje doorbijten!
Kan niet wachten om je te voelen bewegen (placenta aan de voorkant, dus kan ietsje later zijn. Was bij de eerste 2 ook zo haha).

Reactie plaatsen
Reacties